Paul-Jan Bakker werd op 19 augustus 1957 geboren in Vlaardingen. Al snel verhuisde hij naar Den Haag. Daar werd hij lid van de Haagse Voetbal en Cricket Vereniging Quick. Hoewel cricket hem aanvankelijk maar matig kon bekoren – Bakker maakte zelfs een kortstondig uitstapje naar de tennisbaan – groeide de liefde voor de koninklijke sport hand in hand met zijn talent ervoor. In 1973 debuteerde Paul-Jan voor het eerste cricketteam van de ‘Haantjes’, geuzennaam van Quickers.

Begin jaren tachtig vertrok ‘PJ’ naar Zuid-Afrika om vlieguren te maken en daarmee zijn droom, piloot worden, te verwezenlijken. Vliegenier zou Paul-Jan nooit worden, wel topcricketer. Met enige omwegen belandde hij bij het op hoog niveau spelende Greenpoint, in Kaapstad. PJ debuteerde voor het Nederlands elftal en speelde zich door goede prestaties bij Greenpoint in de kijker bij Hampshire, een Engelse topclub. In 1985, door misverstanden een jaar later dan gepland, tekende hij als eerste Nederlander ooit een profcontract bij de ‘county’. Maar liefst acht seizoenen lang speelde ‘Nip’, een bijnaam die hem vrijwel direct ten deel viel (Nip Bakker klinkt met enige dichterlijke vrijheid hetzelfde als ‘nip back’, het effect dat hij bowlde), met en tegen de groten der aarde: Marshall, Gower, Smith, Nicholas, Lamb, Gooch, Botham, Richards, Tendulkar en vele anderen.

In 1993 keerde Paul-Jan terug naar Quick. Onder zijn captaincy promoveerden de Hanen meteen naar de Hoofdklasse. Drie later nam hij afscheid op het hoogste podium, tijdens het wereldkampioenschap cricket in India, Pakistan en Sri Lanka. Op een lager niveau bleef PJ een graag gezien gezicht op internationale cricketvelden. Met de MCC, Flamingo’s, Holcott Arcadians en Roosters was hij tot en met 2003 actief beoefenaar van een sport, die hem zijn hele leven lang bezighield. En houdt. In 2007 was hij interim-bondscoach van het Nederlands elftal.